تاثیر اجرای برنامه آمادگی مقابله با زلزله (آموزش و مانور) بر میزان آمادگی پرسنل پرستاری بیمارستان روانپزشکی رازی در پاسخ گویی به زلزله احتمالی در سال 1388

مقدمه: پرستاران نقش مهمی را در کسب آمادگی بیمارستانها برای پاسخ به بلایا ایفا می کنند. بنابراین آموزش و برنامه ریزی موثر برای بلایا در ارتقای دانش و مهارت های بالینی این افراد در مرحله قبل و مرحله پاسخ گویی به بلایا مفید است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر اجرای برنامه آمادگی مقابله با زلزله بر میزان آمادگی پرسنل پرستاری بیمارستان روانپزشکی شهر ری به منظور پاسخ گویی به زلزله احتمالی بود.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است،که 113 نفر از پرسنل پرستاری بصورت تمام شماری انتخاب گردیدند، سپس تمامی افراد پرسشنامه محقق ساخته "آمادگی مقابله با بلایا" را تکمیل نمودند. برنامه آمادگی که شامل کارگاه یک روزه مدیریت بلایا همراه با مانور رومیزی و یک مانور عملیاتی در بخشی از بیمارستان جهت عینیت بخشیدن به مطالب آموزشی بود، اجرا گردید. پس از آن آمادگی کلیه افراد یک هفته و یک ماه بعد توسط پرسشنامه اولیه مورد ارزیابی قرار گرفتند.درپایان 83 نفر از افراد شرکت کننده تمامی مراحل را تکمیل نمودند برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون آماری آنالیزواریانس برای داده های تکراری و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده گردید.نتایج: یافته های پژوهش نشان که میانگین نمرات در تمامی بخش های پرسشنامه ( دانش، نگرش، عملکرد) در پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون اختلاف آماری معنی داری داشتند(p<0/001). همچنین میانگین نمره کل آمادگی افراد از 75/14 در پیش آزمون به 104/77 در پیگیری ارتقاء یافت که به لحاظ آماری معنی دار می باشد(p<0/001).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد، که اجرای برنامه آمادگی مقابله با بلایا، آمادگی پرسنل پرستاری را بمنظور پاسخ گویی به بلایای طبیعی احتمالی ارتقاء داده است.